"Towarzyszka Panienka " Monika Jaruzelska

stron 280
oprawa miękka
Wydawnictwo Czerwone i Czarne
rok 2013

"Towarzyszka Panienka " to autobiografia córki generała Wojciecha Jaruzelskiego  , nieodłącznie związanego z historią naszego polskiego kraju. Znienawidzonego przez jednych, wzbudzających szacunek u drugich. 

Jest to pierwsza książka napisana przez Panią Monikę, która bardzo szybko stała się bestsellerem na naszym księgarskim rynku. Są to spisane migawki wspomnień widziane oczami najpierw dziecka, później nastolatki a na koniec dojrzałej kobiety.

Napisana bardzo lekkim piórem, z humorem i olbrzymim dystansem do samej siebie. Całość bogato uzupełniona jest prywatnymi zdjęciami rodzinnymi i nie tylko.

Dzieciństwo Autorki było szczęśliwe głównie za sprawą babci Heleny. Matka narcystyczna tancerka

 i germanistka z wykształcenia , raczej była zajęta swoimi sprawami a wobec Moniki bardzo wymagająca . Ojciec , natomiast,  z ogromną słabością do córki , miał mało czasu dla niej. Pedantycznie poukładany, obowiązkowy , rzadko jednak bywał w domu zajęty sprawami

 kraju jako minister obrony.

Za sprawą babci Pani Monika została ochrzczona podczas jednego z pobytów w rządowym ośrodku w Kościelisku , oczywiście w tajemnicy przed jej rodzicami. Miała wtedy trzy lata.

Jako dorosła kobieta jest niewierząca , podobnie jak jej ojciec . 

Zdaniem Pani Moniki jej ojciec stał się niewierzący dzięki wojennym przeżyciom  . Pochodził z rodziny bardzo religijnej i sam pobierał nauki u księży marianów.

Nastoletnie lata też były błogie ale do czasu. Autorka niezbyt przykładała się  do nauki, była niezwykle towarzyska . Opowiada o młodzieńczych wygłupach, o przyjaźniach , kolegach, koleżankach a także o ludziach z jej ochrony. Jako córka dygnitarza miała ochronę w każdym miejscu ale też udawało jej się urywać.

Gdy miała 18 lat , ojciec ogłosił stan wojenny w Polsce. Nie ocenia tej decyzji ale próbuje się z nią zmierzyć. Dla niej samej to był też ciężki okres. Z trudem zdała maturę i odłożyła na rok 

decyzję o studiach. 

Starała się oddzielać politykę od jej osobistego życia ale całkiem to niemożliwe by się udało. 

Rodzina Jaruzelskich jest,  jej oczami normalna rodziną ,ale uwikłaną w trudną historię

 naszej ojczyzny.

Po roku przerwy , Pani Monika zaczyna studia na Uniwersytecie Warszawskim na polonistyce. Przez krótki czas studiowała też psychologię. Na studiach już są wyraźne podziały na solidaruchów i komuchów. Autorka przyjaźni się z osobami po obu stronach. 

Chce rozdzielić swój świat od świata podziałów , od układów , od polityki .

 Stara się być ponad nimi co udaje się.

Z taktem opowiada o ojcu polityku , nie ocenia jego jako polityka , jedynie jako ojca. Barwie rozpisuje się nad służbowymi jego podróżami, w których mu towarzyszyła. Poznała dzięki temu między innymi Jana Pawła II i Fidela Castro.

Opowiada też o swoich przyjaźniach , często ze  znanymi ludźmi, którzy nie oceniali jej jako córki kontrowersyjnego generała ale  ją jako jednostkę , samodzielną osobę.

Przez przypadek dostała się w świat mody . Jest jedną z pierwszych polskich stylistek. 

Ma własną szkołę stylu.

W latach dziewięćdziesiątych współtworzyła miesięcznik "Twój Styl " a następnie współpracowała z firmą jubilerską W.Kruk. Obecnie ma własną działalność gospodarczą. 

Pani Monika jest samotną matką , z własnego wyboru. Z ojcem syna , lekarzem, utrzymuje bliskie i przyjacielskie kontakty. Imię synka nie jest przypadkowe. Generał do córki zwracał się imieniem Gucio więc jak Pani Monika urodziła synka , od razu stał się Gustawem. 

Dziecko nosi nazwiska matki i ojca , ponieważ Autorka uważa ,że dziecko musi dziedziczyć  po mieczu i kądzieli.

"Towarzyszka Panienka " to jej debiut literacki. Napisała już cztery  książki. Drugą była "Rodzina" , trzecią "Oddech" i ostatnia to "Zmiana".

"Towarzyszka Panienka " nie jest typową autobiografią. To zlepek wspomnień , anegdot, nie zawsze ułożonych chronologicznie. To jednak niczemu nie przeszkadza. Książkę lekko się czyta . Jest ciekawa i mądra , momentami śmieszna i zabawna. 

To historia dziewczyny , która odniosła sukces , dzięki swojej pracy , która kocha i jest kochana, mądrej i rozsądnej  matki. Portret kobiety kochającej ludzi i życie.

A podsumowaniem mojej recenzji niech będą mądre słowa Autorki , z którymi się zgadzam.